Jambo!!

Hier weer is een lang verhaal uit Kenia. Nadat ik maandag iets had getypt over mijn bezigheden die dag, kwam een kwartier later Roselyne (stagecoordinator) naar me toe. Ze begon te vragen hoe het met me ging en we hebben het een tijdje over mn project gehad. Na een hoop gelach, zei ze uit het niets dat de vader van mijn buddy (Elisabeth) vrijdagavond overleden was aan een hartaanval. Echt bizar dat ze dat zo bracht!!

Daarna ging ze het in het algemeen aan iedereen op het kantoor vertellen. Hier was ze iets serieuzer, maar net nadat ze het gemeld had begon ze tegen Sebastiaan (Nederlandse student) te praten over zijn project. Daarnaast gingen alle Keniaanse studenten gewoon rustig door met werken alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Waarschijnlijk wordt het hier ook veel meer geaccepteerd dan in Nederland, omdat het hier een stuk normaler is.

De rest van de dag heb ik niet zoveel meer gedaan. Het is de bedoeling dat ik deze week de interviews ga maken, en volgende week naar de 2 scholen ga om ze af te nemen.

Dinsdag 28 september:

Vandaag kreeg ik te horen dat mijn andere buddy (Catherine) malaria heeft!! Lekker bezig dus. Ik ben de hele dag alleen thuis gebleven en heb 4 films gekeken, omdat ik mezelf niet kon motiveren iets te gaan doen. Ook was iedereen weg (Laura en Sandra naar Kiangu en Lesley en Stijn naar Nairobi).

Woensdag 29 september:

Vandaag heb ik een aantal boeken geraadpleegd over het opstellen van enquetes. Daarnaast ben ik aan de slag gegaan met het maken van de enquetes. Ik ben er nog niet helemaal uit hoe groot ik mijn steekproef gaat laten zijn. Vandaag was Catherine er weer, maar ze voelde zich nog niet helemaal beter. Als je hier malaria krijgt, krijg je een aantal zware pillen waardoor je je bizar slecht voelt, maar daarna is het gewoon over. Ik denk dat veel mensen in Nederland het als een groter probleem zien, dan dat het hier daadwerkelijk wordt beschouwd.

Donderdag 30 september:

Vandaag heb ik de interviews afgemaakt. Ze zijn echt super geworden. Ook kwamen Laura en Sandra weer thuis. Ik heb Hollandse pannenkoeken gebakken!! Super lekker:P

Vrijdag 1 oktober:

Vandaag naar het kantoor gegaan, en eindelijk weer is mijn lieve broertje gesproken via skype. Daarnaast niet veel gedaan aangezien de interviews klaar zijn en het enige wat ik nu kan doen is ze afnemen. Ik hoop dat ik volgende week naar beide scholen kan, zodat mijn project geen vertraging oploopt. Nu ben ik thuis en verveel ik me, waardoor ik mezelf toch heb kunnen motiveren dit saaie verhaal op te schrijven. Zomenteen moet ik nog een naar Sasol toe om met Roselyne te praten over volgende week. Als het goed is zijn de scholen nu ook bijna uit, dus ik ga zo mijn loopje naar mijn werk filmen. Bij Sasol aangekomen ga ik nog even proberen te skypen en de foto's online te zetten. Wish me luck!!

Groetjes uit Kenia!!

Zaterdag 2 oktober:

Oke, gisteren dus niet dit verhaal online gezet, omdat mijn meeting met Roselyne laat was en lang duurde. Wel heb ik het filmpje gemaakt van mijn loopje naar Sasol. Helaas was dit best laat waardoor alle kinderen uit school waren, dus ik geen leuke dingen heb meegemaakt. Ook zijn we gisteren naar de Riverside (uitgaanstent) geweest voor een drankje.

Vandaag gingen we naar de begravenis van de vader van mijn buddy (Elizabeth). Om 11 uur stonden we op het busstation en om 12 uur waren we bij de begrafenis. We gingen er met de matatu heen. Dit was mijn eerste keer in een matatu (heel heel heel gammel busje waar iedereen opgepropt zit) en het was een hele ervaring. Af en toe vloog je van je stoel af vanwege een of andere gekke hobbel. De begrafenis was heel anders dan ik mij had voorgesteld of hoe het er in Nederland aan toe gaat. Er waren ten eerste moeilijk veel mensen (minstens 500 man). Het was ergens buiten, en er stonden voor een aantal mensen stoelen en de rest moest staan. Wij kregen zitplaatsen vlakbij het podium (waarschijnlijk omdat we mzungu's zijn. Mzungu betekent blanke.)

De begrafenis duurde maarliefst 5 uur!! Daarnaast was alles in het swahili's en kamba's. Dus we hebben 5 uur lang geluisterd naar iets wat wij niet verstonden. Eerlijk gezegd kreeg ik het gevoel dat we in een soort dierentuin waren. Dit klinkt misschien vrij grof, en zo is het niet bedoeld. Maar de kist werd naar buiten gedragen en er waren 3 cameramannen die constant foto's aan het maken waren van de kist met een aantal mensen eromheen. Wij moesten uiteindelijk ook met de kist op de foto. Na de lang durende begrafenis gingen we bij Bavaria eten. Dit was erg gezellig en 's avonds hebben we daar nog even bij het kampvuur gezeten.

zondag 3 oktober 2010:

Vandaag zijn we naar het enige zwembad gegaan in Kitui. Het was echt onwijs relaxed. Daarna zijn we naar 2 mensen gegaan in Mulango (plaatsje kwartiertje rijden van Kitui). Ze hadden heerlijke chapati's voor ons gemaakt. Nu ben ik weer thuis en schrijf ik deze blog met de belofte dat ik morgen foto's online ga zetten. Aangezien ik dit al zo'n 20x beloofd heb ik, zou ik mijn belofte niet al te serieus nemen;)

Groetjes thuis